Καλώς ήρθες φθινόπωρο!
Ανοίγω την αγκαλιά μου να σε καλωσορίσω κι ας ξέρω ότι τα δώρα που μου φέρνεις είναι πάντα λίγο μελαγχολικά.
Σε συναντώ με χαρά κάθε χρόνο αλλά και λίγο σφιγμένα, λίγο με θλίψη και μπερδεμένα συναισθήματα.
Εγώ φταίω, όχι εσύ...
Είναι που αισθάνομαι ότι αυτή την εποχή του χρόνου πρέπει να σοβαρευτώ να βάλω την ζωή μου σε τάξη, να οργανωθώ.....
Πώς οργανώνεται όμως το χάος;
Η αβεβαιότητα πώς μπαίνει σε καλούπια;
Την ανασφάλεια να την σηκώσω με τα καλοκαιρινά ή να την αφήσω κάπου εύκολα προσβάσιμη;
Να προσπαθείς να βελτιωθείς. Συνεχώς να κάνεις βήματα προς την εξέλιξη σε όλους τους τομείς και σε όλες τις βαθμίδες της προσωπικότητας σου και του χαρακτήρα σου. Να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι, να είσαι αισιόδοξη, να χαμογελάς.
Και όμως λίγο να σου γνέψει η οικονομική ανασφάλεια έξω από το παράθυρο παγώνεις.
Τα μαύρα σύννεφα σε τυλίγουν.
Οι επιλογές ανύπαρκτες, οι υποχρεώσεις πολλές. Το νοίκι, η ΔΕΗ, οι εγγραφές των παιδιών, το πάρτι για τα γενέθλια που θέλει η μικρή και σκέφτομαι πως;
Δεν πιστεύω σ' αυτόν τον Θεό (χρήμα) των μικρών πραγμάτων αλλά αυτό δεν κάνει καμία διαφορά. Αυτός υπάρχει. Τον λατρεύουν, τον προσκυνάνε, τον κάνουν παντιέρα για αδικίες και πολέμους.
Και εγώ τι υποκρίτρια.
Όσο υπήρχε στα χέρια μου, στο σπίτι μου, στη ζωή μου ήμουν χαρούμενη, του έκανα τα χατίρια, ήμουν σπάταλη, ήθελα ήθελα και μετά έφυγε, χάθηκε.
Σοκ, προδοσία και ύστερα ήρθε η ενδοσκόπηση.
Ποία είμαι; Τι θέλω; Γιατί το θέλω;
Έχω γίνει το καλύτερο φιλαράκι του εαυτού μου.
Από την άλλη η ντουλάπα μου έχει φοβερές ελλείψεις, για παπούτσια δεν το συζητώ, τα καλλυντικά ελπίζω να μην έχουν ημερομηνία λήξης, και όσο με πιάνει το παράπονο για όλα αυτά τόσο πιο χάλια νιώθω, τόσο επιφανειακή και λίγη.
Αυτογνωσία είναι αυτό που με έπιασε ή τρέλα;
Τέλος πάντων πώς το λένε ότι πρέπει να πέφτεις 7 φορές και να σηκώνεσαι 8.
Ε! Και λίγη εξάσκηση στην ισορροπία σου δεν βλάπτει.
Συγνώμη σας είπα το φθινόπωρο με μπερδεύει...
Σοφία.
Ανοίγω την αγκαλιά μου να σε καλωσορίσω κι ας ξέρω ότι τα δώρα που μου φέρνεις είναι πάντα λίγο μελαγχολικά.
Σε συναντώ με χαρά κάθε χρόνο αλλά και λίγο σφιγμένα, λίγο με θλίψη και μπερδεμένα συναισθήματα.
Εγώ φταίω, όχι εσύ...
Είναι που αισθάνομαι ότι αυτή την εποχή του χρόνου πρέπει να σοβαρευτώ να βάλω την ζωή μου σε τάξη, να οργανωθώ.....
Πώς οργανώνεται όμως το χάος;
Η αβεβαιότητα πώς μπαίνει σε καλούπια;
Την ανασφάλεια να την σηκώσω με τα καλοκαιρινά ή να την αφήσω κάπου εύκολα προσβάσιμη;
Να προσπαθείς να βελτιωθείς. Συνεχώς να κάνεις βήματα προς την εξέλιξη σε όλους τους τομείς και σε όλες τις βαθμίδες της προσωπικότητας σου και του χαρακτήρα σου. Να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι, να είσαι αισιόδοξη, να χαμογελάς.
Και όμως λίγο να σου γνέψει η οικονομική ανασφάλεια έξω από το παράθυρο παγώνεις.
Τα μαύρα σύννεφα σε τυλίγουν.
Οι επιλογές ανύπαρκτες, οι υποχρεώσεις πολλές. Το νοίκι, η ΔΕΗ, οι εγγραφές των παιδιών, το πάρτι για τα γενέθλια που θέλει η μικρή και σκέφτομαι πως;
Δεν πιστεύω σ' αυτόν τον Θεό (χρήμα) των μικρών πραγμάτων αλλά αυτό δεν κάνει καμία διαφορά. Αυτός υπάρχει. Τον λατρεύουν, τον προσκυνάνε, τον κάνουν παντιέρα για αδικίες και πολέμους.
Και εγώ τι υποκρίτρια.
Όσο υπήρχε στα χέρια μου, στο σπίτι μου, στη ζωή μου ήμουν χαρούμενη, του έκανα τα χατίρια, ήμουν σπάταλη, ήθελα ήθελα και μετά έφυγε, χάθηκε.
Σοκ, προδοσία και ύστερα ήρθε η ενδοσκόπηση.
Ποία είμαι; Τι θέλω; Γιατί το θέλω;
Έχω γίνει το καλύτερο φιλαράκι του εαυτού μου.
Από την άλλη η ντουλάπα μου έχει φοβερές ελλείψεις, για παπούτσια δεν το συζητώ, τα καλλυντικά ελπίζω να μην έχουν ημερομηνία λήξης, και όσο με πιάνει το παράπονο για όλα αυτά τόσο πιο χάλια νιώθω, τόσο επιφανειακή και λίγη.
Αυτογνωσία είναι αυτό που με έπιασε ή τρέλα;
Τέλος πάντων πώς το λένε ότι πρέπει να πέφτεις 7 φορές και να σηκώνεσαι 8.
Ε! Και λίγη εξάσκηση στην ισορροπία σου δεν βλάπτει.
Συγνώμη σας είπα το φθινόπωρο με μπερδεύει...
Σοφία.
