Πού ντο πού ντο το καλοκαίρι....;

Φέτος το καλοκαίρι μας βγήκε άπιστο.
Εκεί που νομίζεις ότι όλα τελικά είναι καλά και αφήνεσαι ξαναρχίζεις τα μπάνια, ετοιμάζεις κουβαδάκια, αντηλιακά αγοράζεις και κανένα μαγιό σε τιμή ευκαιρίας(πάντα) τσουπ να τα μαύρα σύννεφα

να ο αέρας    
           

 
  τα μπουμπουνητά(όπως λέει και η μικρή) και τέλος η βροχή.

Πόσο πια να θαυμάσεις τα στοιχεία της φύσης; Πόσες φορές να ξεχαστείς με τις γρήγορες εναλλαγές των σύννεφων; Πόσες φορές να αντέξεις να εξαγνιστείς με την βροχή και όλα αυτά στη μέση του ΙΟΥΛΗ.

Δεν ξέρω για σας τα δικά μου νεύρα όμως έχουν τεντωθεί. Θέλω την κάψα του καλοκαιριού. Την δικαιούμαι. Θέλω να βουτάω στη θάλασσα γιατί έχω ψηθεί στον ήλιο και όχι γιατί επιμένει η μικρή μου κόρη.

Να προγραμματίζω μια βόλτα  και να πηγαίνω χωρίς βροχή ή την πιθανότητα βροχής.

Απαραίτητο αξεσουάρ του φετινού καλοκαιριού οι ομπρέλες και τα αδιάβροχα.

Περίμενα το καλοκαίρι για να ηρεμήσω και να χαλαρώσω λίγο απ'όλα τα καθημερινά που τον χειμώνα σε βαραίνουν λίγο παραπάνω και ο λαμπερός ήλιος τα ξεθωριάζει, τα απομακρύνει και σε κάνει να τα παραβλέπεις λίγο.

Αλλά ο ήλιος έχει άλλα σχέδια, δεν τον ενδιαφέρουν τα δικά μου νεύρα.

Και εγώ πρέπει να σταματήσω την γκρίνια γιατί χειροτερεύω την κατάσταση.

Κάπως το λέει η αδελφή μου <<ότι δεν έχουν σημασία τόσο αυτά που μας συμβαίνουν αλλά ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε>>. 

Οπότε ας ζήσουμε μια ακόμη περιπέτεια στην βροχή όπως λέει το μικρό μου Δεσποινάκι και ας είναι λαμπερό το χαμόγελό μας....

Σοφία